این کتاب یکی از مهم‌ترین آثار میرچا الیاده، مورخ ادیان و اسطوره‌شناس است. کتاب با مطالعه اسطوره در جوامع ابتدایی آغاز می‌شود و اساطیر اقوامی را که نقش مهمی در تاریخ ایفا کرده‌اند بررسی می کند تا اسطوره را در زمینه اصلی اجتماعی – دینی‌اش قرار دهد. سپس به بررسی معناهای گوناگون واژه “اسطوره” در عهد باستان و جهان مسیحیت می‌پردازد تا اینکه نوعی افزایش و جوشش اندیشه اساطیری را در قرون وسطا به مشاهده می نشیند. همچنین به بررسی بعضی اشکال رفتار اساطیری در دنیای مدرن می‌پردازد که هنوز در برخی آفرینش های ادبی و نیز فرایند اسطوره‌سازی از شخصیت‌های ملی و چهره‌های مشهور از طریق رسانه‌های جمعی ادامه دارد.
9 فصل این کتاب عبارت‌اند از: ساختار اسطوره، قدرت جادویی و اعتبار “خاستگاه”، اساطیر و آیین‌های نوزایی، آخرت شناسی و کیهان‌زایی، می‌توان بر زبان غلبه کرد، اسطوره شناسی و هستی شناسی و تاریخ، اساطیر حافظه و فراموشی، عظمت و انحطاط اسطوره ها، بقایا و پوشش های اساطیر.
میرچا الیاده (Mircea Eliade ) سال ۱۹۰۷ در رومانی به دنیا آمد. در هفده سالگی زبان انگلیسی را فراگرفت و سپس آموختن زبان‌های ایتالیایی، عربی و فارسی را آغاز کرد. پس از دریافت مدرک کارشناسی از دانشگاه بخارست به هند عزیمت کرد و در دانشگاه کلکته به آموختن زبان سانسکریت و مطالعه آثار شرقی، دین‌شناسی و اسطوره مشغول شد. در آنجا مدرک دکترا گرفت و برای تدریس به دانشگاه سوربن دعوت شد. پس از آن در اغلب دانشگاه‌های اروپا به تدریس پرداخت و به دعوت یواخیم واخ، استاد دانشگاه شیکاگو، برای تدریس در بخش تاریخ ادیان به امریکا رفت. الیاده در سال ۱۹۸۶ درگذشت.
برخی دیگر از آثار او: سیاحت معنوی، تاریخ تطبیقی تکنیک های یوگا، منشا عرفان هندی، تاریخ ادیان، شمنیزم، تصاویر و نمادها و…